| Museo |
Museo Etnológico de Ribadavia
|
| Inventario |
1938
|
| Clasificación Genérica |
02.Vinicultura; 02.MANUFACTURA
|
| Objeto/Documento |
prensa
|
| Autor/a |
Fundición Malingre (act. 1850[ca]-1979)
|
| Materia/Soporte |
ferro [A materia predominante é o ferro,aparecendo a madeira nas portas e no cepo.]
|
| Técnica |
produción industrial
|
| Dimensiones |
Alto = 131 cm; Diámetro = 75,50 cm
|
| Descripción |
Utensilio realizado enteiramente en ferro. Elévase do solo por medio de tres pés, sobre os que se monta o prato, do que tamén parte o fuso en sentido vertical. O prato presenta unha pequena oquedade circular por onde se evacúa o líquido, coñecida como bico do prato. Os dous canistreis únense mediante un sistema de chavellas, onde encaixan as pechas. No fuso acóplase un mecanismo cunha cavidade lateral, na que se disporía a panca que acciona o sistema e da que a prensa carece. No interior descansan unha serie de pezas de madeira: As dúas portas semicirculares que actúan a modo de tapa e o cepo, que encaixa no fuso.
|
| Firmas/Marcas/Etiquetas |
No cepo. Sobre unha placa.
FUNDICIÓN Y TALLERES DE CONSTRUCCIÓN/ MANUEL MALINGRE/ ORENSE
|
| Lugar de Producción/Ceca |
Ourense (p) (Galicia C, España)
|
| Uso/función |
Emprégase para o prensado do bagaño (a uva tras ser sometida ó proceso de pisado ou estrullado).
No caso do viño branco o prensado é inmediato, co tinto débese agardar á fermentación, para prensar acto seguido.
Procédese botando o bagaño no corpo da prensa ate encher os canistreis; a continuación, cóbrese este polas portas. Do mecanismo acoplado na parte superior do fuso sairía unha panca (que a peza non conserva) e que permite accionalo, xirando en sentido descendente a través da rosca, para xerar unha presión que o cepo distribúe ó conxunto do bagaño, que queda deste xeito prensado ou espremido, verténdose a través do bico do prato.
A medida que se prensa iríanse dispoñendo o resto de cepos (a prensa só presenta un) en pares cruzados, segundo fose necesario, para salvar a diferencia de altura. Rematada a operación desmóntanse os canistreis e procédese a retirar o bagaño destinado á fabricación de augardente.
Trátase dun exemplo de prensa de ferro que ven a superar ós modelos de madeira xurdidos a finais do século XIX. Actualmente, esta variante de prensa é empregada pola práctica totalidade de viticultores, converténdose nun obxecto habitual das adegas tradicionais.
|
| Lugar de Procedencia |
Ferrol (comarca)
|
| Clasificación Razonada |
A peza figuraba previamente catalogada coma prensa para facer sidra. Independentemente de que fora empregada tamén para o prensado de mazá, este non debeu de ser o seu uso exclusivo, correspondéndose cos modelos utilizados para o prensado da uva (bagaño).
Debido ó exposto óptase por clasificar ao obxecto como -prensa-, termo suficientemente amplo.
|
| Bibliografía |
Colección vitivinícola, 1. Coruña: 2010. 64-65.
|
| Catalogación |
Castro Carballal, Victor Manuel
|
