| Museo |
Museo Arqueológico Provincial de Ourense
|
| Inventario |
CE000361
|
| Clasificación Genérica |
Armamento
|
| Objeto/Documento |
Espada
|
| Materia/Soporte |
Bronce [Aleación baixa de bronce con contidos de arsénico e outras impurezas (Junghans et alt, 1968)
Composición (%) segundo a analítica:
SERIE S.A.M. (7574)
Sn: 5.1
Pb: Spur
As: 1
Sb: 0.23
Ag: 0.013
Ni: 0.88
Bi: 0.018
Au: -
Zn: -
Co: -
Fe: -]
|
| Técnica |
Fundición [En molde]
Forxado
Puído (1) [Mediante abrasión, principalmente lonxitudinalmente]
|
| Dimensiones |
Peso = 630 gr; Anchura = 4,80 cm; Grosor = 0,60 cm; Lonxitude = 67,50 cm
|
| Descripción |
Espada de coroa de remaches: base recta con seis buratos para a suxección do encabezamento mediante remaches (dous deles fragmentados) catro na parte distal e outros dous xusto debaixo dos exteriores. A folla presenta un suave nervo central, sendo a súa sección lenticular. Os fíos están traballados cun bisel simple que se xunta na punta, tamén biselada. O biselado obtén uns fíos finos e cortantes. Os buratos están ben delineados e perforados.
|
| Datación |
1250[ac][ca]-1100[ac][ca]
|
| Contexto Cultural/Estilo |
Idade do Bronce Medio
Idade do Bronce Final
|
| Uso/función |
Ruiz- Gálvez (1995:23) sinala que a espada, relacionada cunha vía natural de auga (a do Bierzo a través do curso do Sil), foi ocultada intencionadamente, tal coma outras, cunha finalidade funeraria e de control dun punto de paso estratéxico, nun acto público de amortización dun obxecto de valor social.
|
| Lugar de Procedencia |
Forcas (San Mamede)
|
| Clasificación Razonada |
Pola súa tipoloxía e a súa composición química é considerada, segundo os autores, ben no Bronce Medio ou ben nas fases iniciais do Bronce Final. Mejide a situa nun momento avanzado do bronce Medio, aínda que sinala que autores como Almagro, son partidarios de datacións máis tardías do Bronce Final. Polos mesmos criterios tecno-tipolóxicos, Ruiz-Gálvez a inclúe no Bronce Final I, considerando que este tipo de espadas argáricas terían evoluído dos modelos bretóns de finais do Bronce Antigo, que chegaría á Península vía atlántica. Deste xeito as espadas bretonas tipo Saint Brandan e as tipo argárico derivarían dunha mesma familia común aínda que desenrolaran fisonomías particulares.
|
| Bibliografía |
COMENDADOR REY, B; NIETO MUÑIZ, E. B; RODRÍGUEZ MUÑÍZ, V. La espada de Forcas (Parada de Sil, Ourense) en el contexto de la cuenca hidrográfica del río Sil.. Corpos e metais na Fachada Atlántica da Ibèria. Do Neolítico à Idade do Bronze. Braga: 2014. pp. 79-102.
COMISIÓN DE MONUMENTOS DE ORENSE. Noticias. 1905. p. 360; Boletín de la Comisión Provincial de Monumentos Históricos y Artísticos de Orense, II, nº 44.
FERRO COUSELO, J. Memoria del Museo Arqueológico de Orense. Memorias de los Museos Arqueológicos Provinciales. Madrid: 1942, p. 121.
Harbison, P. Meditarraneam and atlantic elements in the Early Bronce Age of Northern Portugal and Galicia. Madrider Mitteilungen. 1967, 8. pp. 100-122.
LÓPEZ CUEVILLAS, F; BOUZA BREY, F. Os oestrimnios, os saefes e a ofiolatría en Galiza. 1929. p. 269; Arquivos do Seminario de Estudos Galegos.
MEIJIDE CAMESELLE, G. Las espadas del Bronce Final en la Península Ibérica. Universidade de Santiago de Compostela, 1988. p. 3.
RUIZ-GÁLVEZ PRIEGO, M. La Península Ibérica y sus relaciones con el círculo cultural atlántico. 1984. pp. 97-98; Universidad Complutense, Madrid.
|
| Forma de Ingreso |
Doazón
|
| Fecha de Ingreso |
06/1905
|
| Catalogación |
Comendador Rey, Beatriz
|
